Dit is een samenvatting van alle blogs die tijdens onze reis in België op onze Polarsteps account zijn geplaatst. Voor meer nauwkeurige updates van onze zeiltocht kunt u rechtstreeks naar Polarsteps gaan.
Antwerpen
12 oktober 2022
We zijn aangekomen in Antwerpen, de plaats waar ons groot avontuur 2,5 maand geleden begon!
Nee, dit is nog niet het einde van onze reis maar eerder een nieuwe fase van ons live-aboard leven. Hier zullen we ons voorbereiden op ons volgend groot avontuur waar we ons via de binnenwateren van Frankrijk naar de Middellandse Zee zullen begeven.
Het was een vreemd gevoel om terug te varen naar Antwerpen, maar ook een goed gevoel omdat alles zo vertrouwd aanvoelt. Mijn hart maakte een sprongetje zodra ik in de verte de kathedraal zag. Dit is tenslotte de stad waar ik 15 jaar geleden verliefd op werd en waar ik veel mooie herinneringen heb opgehaald. Zodra we onze boot hadden aangemeerd aan de steiger, bezochten we onze lieve werfburen.
Het is zo geweldig om te zien welke vooruitgang ze hebben geboekt met hun boot. Ondertussen hebben we al andere bekende gezichten gezien. De haven van Linkeroever voelt vaak aan als een klein dorp waar iedereen elkaar kent.
Dus wat moet er gebeuren voordat we Antwerpen verlaten:
– Aangezien onze mast 11 meter lang is en Frankrijk veel bruggen en zelfs tunnels kent, moet de mast van onze boot worden losgemaakt. Zeilen en tuigage worden aan boord opgeslagen. De mast wordt aan dek gedragen.
– We zullen fenderplanken ophangen om de wrijving van de wanden op te vangen en de fenders te beschermen bij sluizen.
– We moeten een extra grote fender kopen voor het geval onze boeg de wanden van de sluizen raakt.
– Nelly (onze kat) moet naar de dierenarts voor een antilichaamtest tegen hondsdolheid.
– Familie en vrienden ontmoeten (heel belangrijk!)
– Wandelen door Antwerpen (net zoals vroeger).
Dat zijn eigenlijk de belangrijkste to-do’s terwijl we hier in Antwerpen zijn. Best spannend want we hebben nog nooit eerder onze mast verwijderd. 😬
We zijn van plan om hier twee tot drie weken te blijven voordat we onze reis door België 🇧🇪 en uiteindelijk Frankrijk voortzetten. 🇫🇷
Antwerpen
25 oktober 2022
We zijn bijna klaar om Antwerpen te verlaten. Om eerlijk te zijn zagen we er een beetje tegenop om hier terug te keren, maar de dagen zijn voorbij gevlogen.
We zijn niet langer een zeilboot, althans voorlopig niet. Onze mast is eraf en op het dek geïnstalleerd zodat we de vele bruggen en tunnels in Frankrijk kunnen trotseren. Het is een vreemd zicht, onze boot ziet er op de een of andere manier nog stoerder uit.
Het waren drukke maar erg leuke dagen. We hebben al onze dierbaren weer gezien en kregen zelfs van iemand het geweldige nieuws dat er een baby op komst is. Het afscheid voelt nu anders omdat we weten dat het voor langere tijd is, meer onbepaald.
Het was heerlijk om weer door Antwerpen te lopen, een vertrouwd gevoel. Het schema van de veerboot die ons naar de rechteroever van de stad brengt kennen we inmiddels uit ons hoofd.
We hebben niet veel gekookt aan boord, maar meestal uit eten gegaan met vrienden. We werden ook een paar keer uitgenodigd om samen te eten met iemand die hier woont op zijn boot in de jachthaven. De zeilgemeenschap is echt uniek, één grote familie.
Het is de laatste week in Antwerpen voordat we onze reis voortzetten en het zal nog wel even duren voordat we hier terug zijn. We kijken er erg naar uit om ons avontuur voort te zetten en nieuwe plaatsen te ontdekken.
Klein-Willebroek
31 oktober 2022
Het was nog donker buiten toen we de landvasten losmaakten en de stad Antwerpen achter ons lieten. ‘De sluisdeuren openen binnen enkele minuten’ klonk het over de marifoon. Samen met nog 5 andere boten vaarden we de sluis uit. Terwijl iedereen naar links ging, gingen wij naar rechts. De Antwerpse skyline was prachtig verlicht en het was een mooi moment om (voorlopig?) afscheid te nemen van deze stad. Het refrein van Coldplay – God put a smile upon your face spookte door mijn hoofd. Wat een zalig gevoel om tijdens zonsopgang ons avontuur ECHT te starten.
We manoeuvreerden tussen de waterbussen, de overzetboten, de slapende meeuwen en de vele takken die de Schelde onveilig maken. Terwijl we verder naar het zuidwesten vaarden, kwam de zon achter ons op boven Antwerpen.
Aan Rupelmonde draaiden we naar links richting Boom en kwamen we in een mooi natuurtafereel terecht. Mist en dauw gaven een feeëriek effect aan de prachtige natuur. Het water was bijna een spiegel.
We kwamen dichter bij de brug en zagen aan de peiling dat er net geen 3 meter doorvaarthoogte was. Onze boot was hoger dus moesten we een half uur wachten totdat het water verder zakte en de stroming keerde. Uiteindelijk konden we de brug door met nog 20 cm marge.
Voorbij de brug kwam de sluis van Klein-Willebroek al snel in zicht. Via de marifoon liet de sluiswachter ons weten dat we meteen konden schutten. Door de zijstroom gingen we al driftend de sluis binnen. Tijdens het schutten werden we verwelkomd door de vriendelijke havenmeester die ons liet weten waar we konden aanmeren.
En zo zijn we dus aangekomen in Klein-Willebroek. Nu is het echt genieten van quality time met de mama en mijn stiefpapa. Binnenkort laten we Klein-Willebroek achter ons en gaan we richting Gent.
Gent
07 november 2022
We zijn in Gent, al was er wel wat twijfel of we er zouden geraken…
Maar eerst terug naar Klein-Willebroek. Met onze zeilpakken aan en alles in gereedheid gebracht was het nog 10 minuten wachten voor er genoeg water was om door de sluis te varen. Vlak voor vertrek zien we Dirk (Julie’s stiefvader) met een zakje verse croissants over de steiger wandelen. Heerlijk! We starten de motor, nemen afscheid en gooien de landvasten los.
In en na de sluis worden we nog uitgezwaaid door de havenmeester, Dirk die ons nog een tijdje gevolgd is en de kapitein van de overzetboot.
We varen met tegenstroom richting Rupelmonde en nadien de Schelde op en komen na 2 uur varen aan bij de steiger van Buitenland. We leggen ons aan en rusten wat uit. Greg maakt een stoofpotje en we gaan een rustig nacht tegemoet. Er is zo goed als geen scheepvaart dus we bewegen haast niet.
Zondag, de dag nadien, vertrekken we richting Merelbeke. De regen blijft voorlopig uit en we verbazen ons over de prachtige natuur naast de Schelde. Naarmate de tocht vordert komen de oevers dichterbij en worden de bochten scherper en frequenter. Er is geen beroepsvaart onderweg dus we hebben de Schelde helemaal voor ons alleen. In de namiddag begint het toch zwaar te regenen en moeten we manoeuvreren tussen de vele boomstammen die op het water drijven. We horen een doffe knal onder de boot en realiseren dat we er één geraakt hebben. Gelukkig is er geen schade!
Na 5 uur varen passeren we de sluis van Merelbeke en krijgen we een mooie ligplaats onder de bomen. We bekijken nogmaals de verschillende opties om Gent binnen te varen. Met onze diepgang van 1.60 meter is het blijkbaar toch niet zo haalbaar om via het centrum Portus Ganda in Gent te bereiken. We besluiten dan ook om het via een omweg te doen.
We liggen rustig in Merelbeke, ons dek is bezaaid met boomblaadjes in allerlei kleuren. Ik spoel het dek af en we maken de landvasten los om richting Gent te gaan. We hebben besloten om via de Ringvaart en het kanaal Gent-Terneuzen te varen. De rust op het water is een groot contrast met het hectische verkeer rondom ons. Helaas is het nu maandag dus er is beroepsvaart, we liggen dan ook in de sluis van Evergem met verschillende grote containerboten. Nadien nog even door de industrie op het kanaal maar dan varen we Gent binnen. We worden meteen verwelkomd door de verschillende mooie woonboten die langs de kant liggen. Het vaarwater wordt steeds smaller, ondieper en de bruggen worden lager. Op het einde hebben we maar net genoeg plek maar we varen toch succesvol onze box binnen. We zijn er geraakt! Het is goedkoper om met ons huis in centrum Gent te liggen dan hier je auto te parkeren.
Gent + Merelbeke
17 november 2022
We lagen in het centrum van Gent, in de haven van Portus Ganda, de nautische toegangspoort tot deze stad.
Via de havenmeester konden we een plattegrond en een stadsgids bemachtigen. Ook namen we een kijkje op https://visit.gent.be om te zien wat er allemaal te doen is. Eigenlijk kenden we Gent helemaal niet zo goed. Na zoveel jaar in en rond Antwerpen gewoond te hebben is het leuk om eens een andere stad beter te leren kennen.
De eerste avond gingen we dan we ook op ontdekking door de mooi verlichte straten van Gent. De vele monumenten komen door de slimme verlichting extra tot hun recht en hebben een feeërieke uitstraling.
We wisselden de dagen af met heerlijk niets doen, bootklusjes of de stad bezoeken met of zonder familie. Het afscheid nemen van dierbaren wordt concreter naarmate we verder varen, we genieten dan ook intens van iedereen die we nog zien. ❤️
Gent heeft ons aangenaam verrast. Zo zijn er veel lokale, gezellige winkeltjes (tip: the Fallen Angels, een echt snuisterparadijs), leuke restaurants (tips: Bicho Malo voor smaakvolle Mexicaanse gerechtjes en Judy’s Lobster Shack voor overheerlijke lobster rolls) en de vele authentieke café’s die Gent rijk is (tip: De Trollekelder waar je meer dan 300 speciale bieren kan ontdekken). Maar ook een bezoekje aan de botanische tuin met ruim 10000 plantensoorten en verschillende serres die je kan bezoeken en het Citadelpark, een oase van groen in hartje Gent, zijn zeker de moeite waard om eens door te wandelen.
Eigenlijk gingen we maar 7 dagen in Gent liggen maar het werden er 10. Door werken aan een brug waren we genoodzaakt om nog langer te blijven. Het hoort bij ons leven, de dingen nemen zoals ze komen, go with the flow. En zo is reizen met een boot altijd een beetje avontuur. Bij vertrek uit Gent hoorden we een raar geluid in onze motor. We besluiten het zekere voor het onzekere te nemen en ons even aan de kant te leggen om het probleem op te lossen. Greg had in Gent de schroefas losgemaakt om die uit te lijnen en bij het vastzetten die te ver naar binnen getrokken. Dus nu kwam bij het varen alles wat naar voor waardoor de anode die rond de as zit tegen de romp schuurde. Alles terug losgemaakt en iets verder naar achteren terug vastgezet en het raar geluid was verdwenen.
Gelukkig maar!
Bij de sluis van Evergem varen we ons nog even vast in het slib aan de wachtsteiger en eenmaal aan de jachthaven van Merelbeke krijgen we te horen dat de sluis, die ons toegang verleent tot de haven, voor 4 dagen dichtgaat dus besluiten we maar om ons aan de sluis van Merelbeke te leggen aan een hoge kade tussen de vrachtschepen.
Het hoort bij het avontuur horen we ons dikwijls zeggen en de tegenslagen volgen elkaar gelukkig snel op met mooie, bijzonder momenten. Elke dag is uniek en soms een uitdaging maar we houden ervan.
Op naar het volgende avontuur.
Antoing
26 november 2022
De voorbije dagen zijn we verder zuidwaarts getrokken. Via Merelbeke, Oudenaarde, Avelgem-Kerkhove en Bossuit zijn we de grens met Wallonië overgestoken.
In Oudenaarde hadden we afgesproken met de tante van Greg. Het was een gezellig weerzien en zo kon ze onze boot toch eens ‘in het echt’ zien.
Oudenaarde is een gastvrije stad. Van zodra we aan de wachtsteiger aanmeerden kwamen er al enkele schoolkindjes enthousiast naar ons zwaaien. De vriendelijke havenmeester liet ons ook meteen weten dat we een tiental minuten moesten wachten omdat de ophaalbrug naar de haven defect was. Een technieker was al onderweg om het probleem op te lossen.
We kregen een mooi plekje tussen de bomen. Akkoord, de haven was al wat verouderd maar de havenmeester liet me de plannen zien hoe de haven binnen een paar maanden zal moderniseren en dat we zeker altijd welkom zijn als we ooit terugkomen. Wie weet…
Vanuit Oudenaarde vervolgden we onze tocht naar de Kloron jachthaven in Avelgem-Kerkhove. Wederom lagen we alleen aan de steiger, er zijn niet veel plezierboten buiten het vaarseizoen. De jachthaven is gelegen in een Scheldearm die uitmondt in de Bovenschelde dus al het afval dat drijft op de Schelde komt helaas deze jachthaven binnen. Met mijn grijper, vuilzak en handschoenen aan van de River Cleanup (www.river-cleanup.org) heb ik me een namiddag bezig gehouden met het vissen van afval uit het water. Veel Capri-Sun verpakkingen, Kinder Surprise eitjes en flessendoppen in allerlei kleuren. Toen het donker werd heb ik alles wat ik op de steiger bijeengeraapt heb weggegooid in de afvalcontainer van de jachthaven. De Schelde is 14,2 kg afval armer. Een magere vangst als je zag hoeveel er uiteindelijk nog lag.
De volgende ochtend vertrokken we naar Bossuit. Volgens de kaart kan je daar aan een ‘wildsteiger’ liggen na de sluis. Aanmeren op de Schelde is een uitdaging als je eens een jachthaven wil vermijden. Je kan eventueel aan de wachtsteigers van de sluizen liggen maar echt aangenaam slapen is dat toch niet als er een groot vrachtschip passeert.
De sluis richting de steiger die we op het oog hadden was indrukwekkend. Heel hoge muren, dat zagen we al meteen toen we aan de wachtsteiger lagen. Al vragend en een beetje bezorgd keken we elkaar aan. We zijn sluizen die zakken of dalen van maximum twee meter gewoon maar dit was van een andere omvang.
De sluisdeuren gingen open, we vaarden er heel langzaam in en waren opgelucht toen we een bolder zagen die automatisch naar boven of beneden gaat. Ook dit was nieuw omdat we ons normaal vastleggen aan twee bolders in een sluis dus het was nogal zoeken hoe we onze boot recht konden houden aan één bolder. Uiteindelijk is het toch gelukt en zijn we maar liefst 11 meter (!) gestegen. Na de sluis lag inderdaad een steiger waar er nog net één plekje vrij was. Niet dat er voor de rest veel leven was, de boten die mee aan deze steiger lagen waren verlaten of ingepakt voor de winter. Drie dagen lang hebben we niet veel gedaan. Het regende buiten dus het was tijd om binnen onze boot eens grondig onder handen te nemen (klusjes en kuisen).
Na Bossuit passeerden we de grens met Wallonië. De communicatie met de sluizen verloopt nu in het frans. Een beetje wennen maar gelukkig hadden we al geoefend op de belangrijkste termen. De eerste formaliteit is ook een feit, aan de eerste sluis in Wallonië moesten we een blad invullen met onze bootgegevens en onze vaarroute.
Het initieel idee was om een paar dagen in Tournai te liggen maar na een telefoontje naar de toeristische dienst was het duidelijk dat dit niet mogelijk was. Je mag aan de bezoekerssteiger enkel liggen van zonsopgang tot zonsondergang, overnachten is verboden. Jammer…dus vaarden we verder naar Antoing waar er een Halte Nautique is waar je wel mag overnachten. We bezochten Tournai al varend, de Schelde loopt door het centrum dus we zagen toch enkele bezienswaardigheden. Ook waren er veel mensen die naar ons staarden of enthousiast zwaaiden. Een raar gevoel soms.
De Halte Nautique in Antoing was leeg, geen enkele andere boot te zien dus kozen we het beste plekje uit.
We bezochten het charmante dorpje, maakten een wandeling in de Forestier des 5 Rocs, een prachtig bos en namen een kijkje in Les passeurs de mémoire fondation Famawiwi, oude kalkovens die nu gebruikt kunnen worden voor tentoonstellingen of culturele evenementen. Ook hebben we onze eerste wilde everzwijn gezien.
Het landschap waar we in varen begon bij het binnentreden van Wallonië nu echt te veranderen. Veel heuvels, boerderijen en pittoreske dorpjes. Binnen een week varen we Frankrijk binnen. Een nieuw land en nieuwe ontdekkingen staan ons al op te wachten.
Péronnes-lez-Antoing
02 december 2022
Onze laatste week in België brachten we door in de jachtclub van Péronnes. Deze jachthaven ligt aan Le Grand Large, een meer van 45 hectare groot. In de zomer krioelt het hier waarschijnlijk van mensen in kajaks en kleine bootjes die komen genieten van het goede weer. Nu lagen we als enige boot aan de bezoekerssteiger en lag het meer er sereen maar verlaten bij. Enkel ‘s nachts was het er heel druk, honderden kokmeeuwen sliepen op het meer en de steiger naast ons. Één nacht vonden ze onze mast de ideale slaapplaats met alle gevolgen van dien. Een geluk dat we een goede dekwaspomp hebben…
Het was koud en mistig in Péronnes. Na twee dagen van cocoonen op onze boot vonden we het hoognodig om eens buiten te komen. Het weer was inmiddels opgeklaard dus Greg had een fietstocht uitgestippeld van 14 kilometer lang. Het was heerlijk om te rijden door prachtige herfsttaferelen naast een oud kanaal dat nu niet meer in gebruik was. De straten lagen bezaaid met boombladeren in verschillende tinten rood, oranje en groen.
Na drie maand was onze gasfles waar we mee koken bijna leeg. Elk land heeft andere flessen dus willen we in België de lege fles nog gauw omruilen voor een volle. Dat geeft ons in Frankrijk nog enkele weken flexibiliteit om een passende fles te vinden. Een volle gasfles vervoeren per fiets of te voet is niet ideaal dus stelde de havenmeester voor dat hij met ons wou rondrijden om een nieuwe te gaan halen. We zijn nog steeds verbaasd van hoe behulpzaam de mensen zijn die we ontmoeten tijdens onze reis. Bedankt aan iedereen die dit avontuur net iets mooier maakt.
In Frankrijk heb je een vaarvignet nodig. Je kan zo’n vignet kopen voor een dag, een week, een maand (= 30 kalenderdagen) of een jaar. We konden er nog geen kopen voor 2023, dus hebben we er eentje aangeschaft voor december 2022. We konden dus Frankrijk pas binnenvaren vanaf 02 december zodat ons vignet geldig is tot 31 december.
Dus vrijdag 02 december zijn we nog snel diesel gaan tanken vlak voor de grens met Frankrijk om de dag nadien officieel de grens over te varen. Toch wel een heel speciaal moment voor ons. Bienvenue en France! 🇫🇷
En nu… nu begint het volgende deel van ons avontuur. We moeten 7 kanalen en 2 rivieren doorkruisen (hopen dat de diepte overal wat meevalt), meer dan 230 sluizen trotseren en 6 tunnels passeren. Op naar het zuiden!
Benieuwd hoe onze zeilreis verder verliep? Ga naar Polarsteps ;).
Sailing El Burro 